:: [Marijesblik] ::

:: donderdag, november 11, 2004 ::

In het boek ‘een schitterend gebrek’ van Arthur Japin beschrijft de hoofdpersoon die uit Italië naar Nederland gekomen is over de Nederlandse tolerantie: “Door de Hollandse openheid duurde het even voor ik doorzag wat de Hollanders zelf allang wisten, dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is. Iemand die je als je gelijke aanneemt, omarm je onvoorwaardelijk, voor eens en altijd. Maar door iemand te laten weten dat je hem verdraagt, suggereer je in dezelfde adem dat hij eigenlijk een last is, als een zeurende pijn of een onaangename stank waarover je bereid bent tijdelijk heen te stappen. Onder tolerantie schuilt dreiging: de stemming kan ieder moment omslaan. Eenmaal in kaart gebracht wordt ieder individu geacht keurig op zijn eigen plek te blijven met een goed leesbaar etiket, als vergiften in een apothekerskast. Ik vermoed dat dit de werkelijke reden is dat Hollanders zo dol zijn op eigenheid en eigenzinnigheid. Het helpt ze alles wat hun vreemd en anders overkomt weg te bergen in beheersbare en vergelijkbare categorieën.”
:: Balance 9:23 a.m. [+] ::
...

Mag ik een jaartje terug in de tijd? Even proeven hoe het toen ook al weer was. Mijn leven lijkt sindsdien zo veranderd. Ik ben weer een stukje groter, weer een beetje minder naïef, weer een beetje meer gepokt en gemazeld. Nu voelt dat niet lekker. Het is nog niet zo met mij verweven dat het lijkt alsof het nooit anders geweest is. Ik heb de gebeurtenissen zelf nog niet ingehaald, daarvoor gaat het allemaal te snel. Mag ik tot die tijd me nog heel even voelen zoals een jaar geleden?
:: Balance 5:00 a.m. [+] ::
...